Główny system pamięciowy jest sposobem na utrwalanie informacji.
Nie każdemu taka droga musi odpowiadać, ale z doświadczenia wiem, jak bardzo bywa pomocna i wesoła jednocześnie.
Może przydać się całej rodzinie, a przede wszystkim:
1. DZIECIOM NA KAŻDYM ETAPIE:
aby nauczyć się numeru telefonu do swoich bliskich, adresu albo kodu do klatki,
(„Jaki jest adres kolegi Wojtka?
A pamiętam: Wojtek mieszka na brzozie (ul. Brzozowa) razem z łaciatym kotem (k-7, o-nic, t-1 stąd numer bloku – 71).
Potem wprowadził się do niego również Torin (bohater z książki Tolkiena) (t-1, o-nic, r-4, i-nic, n-2 wiec numer mieszkania to 142).)”
do zapamiętania coraz liczniejszych dat NA DŁUGO,
(„Kiedy Kolumb dopłynął do Ameryki?
A! Drabina, po której przeszedł z Europy do Ameryki.
D-1, r-4, a-nic, b-9, i-nic, n-2, a-nic.
Drabina to 1492.”)
aby opanować mnożące się piny, kody i inne dane liczbowe.
(„Jaki był mój pin do telefonu?
A! Widzę jak z mojego telefonu ścieka rzucony znikąd pomidor.
POMIDOR: p-9, o-nic, m-3, i-nic, d-9, o-nic, r-4.
Mój kod to 9314!”)
2. DOROSŁYM:
aby swobodniej zapamiętać np. numer pin i co ważniejsze PRZYPOMNIEĆ GO SOBIE NAWET W NAJBARDZIEJ STRESUJĄCYM MOMENCIE,
(„Jaki był mój pin do karty!!! Już dwa razy się pomyliłam!
A! Pamiętam jak wieloryb kładzie swoje cielsko na moich pieniądzach.
Mój numer to wieloryb. W to 8, i-nic, e-nic, l to 5, o-nic, r-4, y-nic, b-9.
8549!”)
by być przewodnikiem dla swoich młodszych dzieci poznających system i by wspólnie się nim bawić
(„Pamiętasz jak wyobraziliśmy sobie, że wujek używa marchewki do otwierania drzwi?
Pamiętasz jaki jest kod do wujka?
Marchewka.
M-3, a-nic, r-4, ch-nic, e-nic, w-8, k-7, a-nic.
Czyli 3487.”)
NA CZYM POLEGA SYSTEM?
Jest to system fonetyczny, który opiera się na zamianie cyfr na spółgłoski, a dokładniej na głoski (dźwięki) spółgłosek oraz łączenie ich w wyrazy przez dodanie samogłosek i innych nic nieznaczących spółgłosek. Przy dłuższych liczbach wyrazy łączone są skojarzeniami.
JAKIE GŁOSKI LICZĄ SIĘ W SYSTEMIE?
Istnieją różne wersje. Każdy musi wybrać jedną.
Ja przyjęłam wersję tworzoną i popularyzowaną przez wiele osób.
Byli to m.in.:
Pierre Herigone (1580-1643),
Stanisław Mink von Wennsshein (1620-1699),
Richard Grey (1696 –1771),
Aime Paris (1798–1866), Francis Fauvel Gouraud (1808-1847),
Harry Lorayne (urodzony w 1926),
Marek Szurawski (urodzony w 1948 roku).
W tej wersji cyfrom odpowiadają następujące głoski:
0 – s,z
1 – t,d
2 – n
3 – m
4 – r
5 – l
6 – j
7 – k,g
8 – f,w
9 – p,b
Nie liczą się:
niewymienione powyżej, czyli wszystkie samogłoski: a, ą, e, ę, i, o, u, ó, y
oraz spółgłoski: c, h (ch), ł, ż (rz), ć, ź, ś, ń, sz, cz, dź
SKĄD WYBÓR LITER (GŁOSEK), KTÓRE ODPOWIADAJĄ CYFROM?
Nie wszystkie uzasadnienia wyboru są oczywiste, ale można je traktować jako pomoc na początkowym etapie nauki.
0 – „z” bo ZZZZero, a „s” do jego bezdźwięczny odpowiednik. (Wyrazy, które kończą się na „z”, często wymawiamy z „s” na końcu zamiast „z”, np. „zaraz”.)
1 – „t” bo jedna kreska przypomina jedynkę, szczególnie w angielskiej pisowni, „d” to dźwięczny odpowiednik „t”.
2 – „n” bo ma dwie kreski. Kiedy napiszemy rzymską dwójkę „II” wystarczy ją połączyć daszkiem i powstanie „n”.
3 – „m” bo ma trzy kreski. Rzymska trójka „III” z daszkami to „m”.
4 – „r” bo jest to bardzo wyraźna litera w wyrazie „czteRy”.
5 – „l” bo rzymskie 50 to „L”. Nasze pięć palców możemy też łatwo ułożyć w literę „L”.
6 – „j” bo pisane „j” jest bliskie lustrzanemu odbiciu cyfry 6.
7 – „k” bo litera „K” składa się z dwóch siódemek K.
8 – „f” bo pisane „f” przypomina nieco ósemkę – f, „w” to dźwięczny odpowiednik „f”.
9 – „p” bo litera „p” jest bliska lustrzanemu odbiciu cyfry 9, „b” jest dźwięcznym odpowiednikiem „p”.
